Author: 𝖏𝖆𝖒𝖊𝖘

Quaterly Disclosure ของ Nok Air น่าสนใจดี

จุดระเบิดโดยท่านศาสดา Elon Musk, Clubhouse App จึงได้แจ้งเกิดอย่างไม่เป็นทางการไปทั่วโลก รวมถึงในไทย (แอพเป็นอะไร ทำงานยังไง ไปอ่านจากแหล่งอื่นนะครับ) ผมเองได้ลงทะเบียนสมัครไปตั้งแต่เดือน กันยายน ปีที่แล้ว แต่เข้าไม่ได้เพราะไม่มี Invite

ความสนุกเกิดขึ้นจากการที่พี่พอล์ล แห่ง Gobi Partners ส่ง invitation มาให้ ที่สุดท้ายแล้วกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการโต้รุ่ง ร่วมกับ กลุ่มคนที่เรียกได้ว่าเป็น The Best Mind of Thailand

ได้เข้าไปอยู่ในหลายๆห้อง ได้รับและแบ่งปันหลายๆไอเดีย และเป็นที่แหล่งแลกเปลี่ยนมุมมองและแชร์ความคิดเห็นกับ High Profile ไม่ว่าจะเป็นเจ้าของ หรือ ผู้บริหารของบริษัทชั้นนำต่างๆ ของประเทศ อย่างคุณหญิงสุดารัตน์ก็ยอมรับว่าติดอย่างงอมแงม กลายเป็นแพนด้าเพราะอยู่จนถึงดึกมากๆมาหลายวัน

ด้วยความที่เป็น Invitation Only โดยผู้ก่อตั้งและกลุ่มนักลงทุน VC ที่ลงทุนในการพัฒนาแอพนี้ จึงทำให้แอพนี้เกิดขึ้นจากกลุ่ม tech และค่อยๆขยายวงไปยังความสนใจอื่นๆ ซึ่งสำหรับในไทยแล้ว สาย marketing กำลังเป็นกลุ่มที่ได้รับความสนใจมากเป็นพิเศษ จากการที่มี Top Marketer ดังๆของประเทศหลายท่านมาร่วมกลุ่มเสวนาอย่างไม่เป็นทางการในเวลาเดียวกัน แลกเปลี่ยน ความคิดต่างๆมากมาย

จุดนี้เองที่ผมมองว่า หาก Influencer โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่ม Youtuber นั้นน่าจะได้รับผลกระทบอย่างหนัก (ผมมองต่างจากหลายๆคนที่มองว่า สิ่งนี้จะมาเปลี่ยนและเป็น Disruptor ของผู้ผลิต Podcast Content) นั่นก็เพราะว่า Youtube เป็นการสื่อสารแบบทางเดียวหรือเป็น Contentที่ผ่านการเตรียมการ วางแผน และตัดต่อมาแล้ว ดูไม่เป็นธรรมชาติ อีกทั้งยูทูปยังเป็น Content ที่มีภาพประกอบ การเสพคอนเทนต์ที่ดื่มด่ำคือการเปิดดูและฟังไปในขณะเดียวกัน แต่หากเป็นการฟังอย่างเดียว Podcast Content ดูจะเข้าถึงคนได้มากกว่า ในเวลาที่นานกว่า หากแต่การจับคนเก่งๆมานั่งคุยกันในรายการเดียวหรือ Podcast เดียว นั้นยากกว่าการให้ความอิสระในการเข้ามาร่วมวงและเสรีในการเลือก Topic ที่สนใจ เพราะการเลือกคุยในเรื่องใดเรื่องหนึ่งอาจไม่ตอบโจทย์คนรุ่นใหม่ที่อยากได้ Content ที่ Real และ Honest ในระยะเวลาอันสั้นได้

ในข้อดีก็มีข้อเสียและความท้าทาย เพราะปัจจุบันแบรนด์ และ Influencer ที่ Hook-on มาบน Platform กำลังคิดหาวิธีการหาเงิน กอรปกับข้อจำกัดของ content ที่เป็น Real-time จึงเข้าถึงกลุ่มคนได้จำกัด คือเฉพาะคนที่เข้ามาฟังสดในตอนนั้นๆ ซึ่งทำให้กลุ่มเป้าหมายไม่ได้ใหญ่มาก

แต่ถ้ามองอีกมุม เราสามารถมอง Clubhouse เป็นห้องประชุมในการแลกเปลี่ยนและหาไอเดียเพื่อวางกลยุทธ์ต่อยอดธุรกิจแบบจับมือกัน และเดินไปด้วยกัน แทนการจ้างที่ปรึกษา ซึ่งทุกคนเอาเวลาและความรู้มาแลกกัน แทนการเอาเงินเพื่อมาแลก (จ้าง) กลุ่มคนดังกล่าว

วันนี้จะมาเล่าสั้นๆ เรื่องทฤษฎีการเงินสมัยใหม่ หรือ Modern Monetary Policy ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นแนวนโยบายที่ประเทศพัฒนาแล้ว นำมาใช้เพื่อประคองเศรษฐกิจ (หรือในความเป็นจริงคือ เพื่อสร้างการเติบโตต่อระบบเศรษฐกิจแบบสุดโต่ง)

สรุปได้สั้นๆคือ ทฤษฎีนี้ให้เราลบล้างความคิดเดิมที่ว่า รัฐต้องเก็บภาษีจากประชาชนและนิติบุคคลเพื่อนำมาใช้จ่ายในการให้บริการต่างๆต่อประชาชน รวมถึงสนับสนุนกิจการต่างๆของรัฐ ลงทุนในการก่อสร้างและดูแลโครงสร้างพื้นฐานของประเทศ หากรัฐเก็บภาษีได้น้อยกว่าเงินที่จำเป็นต้องใช้จ่าย รัฐอาจกู้ยืมจากภาคเอกชนหรือรัฐ​ (ประเทศ)อื่น 

แต่ทฤษฎีนี้การเงินสมัยใหม่นี้ กำลังบอกว่าภาครัฐ(หรือประเทศ)ที่ไม่มีการยึดติดค่าเงิน กับระบบเศรษฐกิจอื่นๆนั้น สามารถอัดฉีดเงินเข้าสู่ระบบได้อย่างไม่จำกัด หรือภาษาบ้านๆก็คือพิมพ์เงินได้มากเท่าที่ตนเองต้องการ ไม่ว่าจะทำเพื่อใช้จ่ายในการลงทุนตามปกติ หรือเอาสนับสนุน แจกจ่ายให้กับประชาชน ได้มีกำลังซื้อสินค้าในยามเศรษฐกิจมีปัญหา เพื่อให้อุปโภคและบริโภคไม่ติดขัด เกิดการจ้างงานและการหมุนเวียนของเงินในระบบเศรษฐกิจต่อไป  จนเมื่อเงินที่อัดฉีดเข้ามาใหม่อยู่ในระดับสูงแล้ว รัฐจะต้องจัดการควบคุมโดยการออกนโยบายและมาตราการต่างๆ เช่น การเพิ่มหรือลด อัตราดอกเบี้ย และการจัดเก็บภาษีเพื่อดึงเงินออกจากระบบ ซึ่งเป็นการควบคุมอัตราเงินเฟ้อให้ไม่สูงเกินไป  ต่างจากความเชื่อเดิมที่ต้องตั้งอัตราภาษีแล้วจัดเก็บให้ได้ตามเป้าก่อนแล้วจึงมาใช้จ่าย

กล่าวคือ ความเชื่อที่ว่า 1) เก็บภาษี  แล้วจึง 2) ใช้จ่าย  กำลังจะกลายเป็น 1.) ใช้จ่ายก่อน 2.) แล้วจึงเก็บภาษี เหมือนกับการใช้บัตรเครดิต เช่นนั้นไป

ผู้ที่ได้ประโยชน์ที่สุดเหมือนจะเป็นภาครัฐ เพราะสามารถเสกเงินจากอากาศได้ แต่หากมองให้กระจ่าง จะเห็นได้ว่าประโยชน์สูงสุด เกิดกับภาคเอกชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้ที่มีอำนาจและขนาดของธุรกิจที่ใหญ่และครอบคลุม ยิ่งใหญ่ ยิ่งได้ประโยชน์  เช่นว่า หากรัฐมีการแจกเงินเพื่อประตุ้นเศรษฐกิจ คนที่ได้รับเงินก็ไม่มีใครเอาไปฝากหรือลงทุน แต่มักเอาไปจับจ่ายใช้สอย เงินส่วนนี้เองที่สร้างยอดขาย และทำให้บริษัททั้งหลายเติบโตต่อ มีเครดิตไปกู้ยืมเพื่อขยายกิจการ ซื้อกิจการ ลงทุนในที่ดิน เครื่องจักร อาคาร หรือ real asset อื่นๆ  เพราะต้องรีบเปลี่ยนเงิน ( ที่นับวันจะด้อยค่า เพราะเสกขึ้นมาเท่าไรก็ได้ เมื่อไรก็ได้ ) ให้เป็นสิ่งที่มีปริมาณจำกัด ซึ่งมีมูลค่าสะสมและมีราคาเพิ่มขึ้นทุกวัน ตามหลัก demand – supply

และเมื่อเวลาผ่านไป รัฐก็ทำแบบเดิม อัดฉีดเงินมากกว่าเดิม บริษัทเหล่านี้นี้ก็ดูดเงินกลับได้เพิ่มขึ้น ทำเงินได้เพิ่มขึ้นจากทรัพย์สินต่างๆที่สร้าง และสั่งสม จากการเติบโตของธุรกิจที่ได้แรงหนุนจากการช่วยเหลื่อประชาชนของรัฐในครั้งก่อนๆ หน้า

สิ่งนี้เองที่ทำให้ความเหลื่อมล้ำจะยิ่งสูงมากขึ้น Income gap จะค่อยๆถ่างออกไปเรื่อยๆ ความต่างระหว่างชนชั้นจะยิ่งมากขึ้น

บทสรุปและข้อคิดของเรื่องนี้คือ มันมีเส้นบางๆกั้นอยู่ ระหว่างเงินหมด กับเงินล้น ถ้าเงินหมด ก็เสกขึ้นมาใหม่ จากนั้นเงินก็ล้น แล้วจึงเอาดอกเบี้ยกับภาษีมาซับเงินออกจากระบบ เพื่อคุมอัตราเงินเฟ้อ ซึ่งสหรัฐฯ ได้ทำให้ดูเป็นตัวอย่างแล้ว ตั้งแต่ปี 2008

คนชั้นกลาง จึงต้องรีบขวนขวาย และไต่ขึ้นไปให้ได้มากที่สุด ให้เร็วที่สุด เพื่อจะได้ไม่ต้องลำบากในรุ่นลูกๆหลานๆต่อไป

เทศกาลตรุษญวณใกล้เข้ามาถึงเต็มที แม้ว่าสถานการณ์โควิดยังคงสร้างความปั่นป่วนและความเสียหายต่อภาคการท่องเที่ยวโดยเฉพาะธุรกิจโรงแรมและสายการบินทั่วโลก แต่เวียดนามกลับไม่ค่อยสะทบสะท้านเนื่องจากสามารถควบคุมการติดเชื้อในประเทศได้

ด้วยความที่สาวเวียดนามกลัวแดด เกรงว่าผิวดำและจะไม่สวย จริงมีการแต่งตัวแบบปิดหน้าปิดตาอย่างมิดชิด จนกลายเป็นการป้องกันตัวเองแบบไม่ได้ตั้งใจ และด้วยความที่เป็นประเทศสังคมนิยม ทุกคนไปไหนมาไหนก็เห็นกันหมด รู้จักกันหมด หากไม่ปิดหน้าปิดตา แล้วพาเชื้อไปเผยแพร่ อาจโดยประนามได้

ออกนอกเรื่องไปไกล กลับมาที่ข่าวที่จะมาเล่าให้ฟัง คือการบินพลเรือนเวียดนามออกจดหมายเตือนสายการบินชั้นนำ ไม่ให้ขายตั๋วเกินกว่าจำนวนที่นั่งและไฟล์ที่ได้รับอนุญาติให้บิน (ไปอ่านที่นี่ https://caa.gov.vn/hoat-dong-nganh/mo-ban-ve-theo-dung-slot-da-duoc-xac-nhan-20210125090559055.htm ) ซึ่งคงไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับประเทศอื่น หากสายการบินจะขายตั๋วมากกว่าจำนวนที่นั่ง หรือจำนวนไฟล์ที่ได้รับอนุญาติจากทางการให้ทำการบินได้ เพราะสายการบินคาดการณ์ไว้ว่า ส่วนมากแล้วผู้โดยสารก็คงมากันไม่ครบ ขายตั๋วเกินๆไป จะได้เงินเยอะๆ ให้คุ้มค่าน้ำมัน หากมากันครบก็บอกว่าเครื่อง delayed แล้วก็ cancel, then combine the flight ก็ยังได้ ซึ่งเรื่องดังกล่าวมีสายการบินชั้นนำของประเทศเวียดนามสายหนึ่ง ทำเป็นปกติ สร้างความปวดหัวให้กับทั้งผู้โดยสารและหน่วยงานกำกับดูแลมาช้านานแล้ว

ทว่าข่าวนี้ เริ่มส่งสัญญาณว่า หน่วยงานของรัฐจะเริ่มบังคับใช้กฎหมายและแข้มงวดอย่างจริงจัง โดยเริ่มจากเทศกาลปีใหม่ หรือตรุษญวณที่กำลังจะมาถึงนี่ก่อน และแย้มมาเตือนอีกด้วยว่า หากไม่ปฏิบัติตามจะเพิกถอนใบอนุญาติเลยทีเดียว

แถมอีกข่าว

ไหนๆก็พูดเรื่องการบินแล้ว ขออัพเดทความคืบหน้าของสายการบินวินเพิร์ล แอร์ ในสังกัดวินกรุ๊ป (บริษัทชั้นนำของประเทศเวียดนาม ซึ่งประกอบธุรกิจอยู่ในหลากหลายอุตสาหกรรมตั้งแต่อสังหาริมทรัพย์ ค้าปลีก การศึกษา เทคโนโลยี และรถยนต์) ซึ่งได้ขอใบอนุญาตดำเนินกิจการสายการบินเมื่อปีที่แล้ว และเริ่มการฝึกอบรมนักบินไปแล้วนั้น

ล่าสุด ทางวินกรุ๊ป ออกมาบอกว่า ขอยกเลิกแผนการดำเนินธุรกิจดังกล่าวเนื่องจากประเมินสภาพตลาดและการแข่งขันของผู้เล่นในอุตสาหกรรมการบินแล้ว คงสู้ไม่ไหว ทั้งนี้ การฝึกนักบินของบริษัทจะยังคงดำเนินต่อไป ซึ่งเป็นความร่วมมือของสถาบันฝึกสอนการบินชั้นนำจากออสเตรเลีย และผู้เรียนก็จะได้รับการทดสอบเพื่อรับใบอนุญาติเป็นนักบินพาณิชย์เพื่อป้อนเข้าสู่สายการบินที่มีความต้องการต่อไป

ปกติ วินกรุ๊ป ไม่ค่อยกลัวอะไรเท่าไร เพราะทุนหนา มีเครดิต และมีชื่อเสียง แต่การถอยออกจากธุรกิจการบินในครั้งนี้ นับว่าเป็นเศรษฐีที่ยังมีสติอยู่ เพราะผู้คร่ำหวอดทั่วโลกได้กล่าวไปในทิศทางเดียวกันตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้วว่า “ถ้าไม่อยากเจ๊ง จนหมดตัว ก็จงอย่ามาทำสายการบิน”

ส่วนตัวมีโอกาสคุยกับเจ้าของบริษัทที่ให้สินเชื่อเพื่อเช่าซื้อเครื่องบินรายหนึ่ง ซึ่งมีขนาดใหญ่อันดับต้นๆ ของภูมิภาคนี้ เมื่อปีที่แล้ว ได้ความรู้ใหม่ที่น่าสนใจว่า ธุรกิจที่หากินกับสายการบินทั้งหมด ตั้งแต่การจัดหาบุคลากร ธุรกิจทำความสำอาด ธุรกิจขายของใช้ฟุ่มเฟือยเฉพาะทาง เช่นสารเคมีในการล้างทำความสะอาดเครื่องบิน สติ๊กเกอร์ Catering , flight servies และอีกมากมาย ล้วนมีกำไรอย่างงาม แต่สายการบินนั้นน่าสงสารนัก เหมือนฉลามที่เปิดปากกินเหยื่อได้ไม่เต็มที่ แต่เหาฉลามนั้น อิ่มแปร้ ตัวโตจนเกือบจะใหญ่กว่าฉลามไปเสียแล้ว

เห็นทีจะจริง !

Find out more at https://www.deedeeatx.com